Grupa: Użytkownik
Posty: 145 #1434402
Od: 2013-5-9
| Od początku chce uprzedzić wszystkich, którzy będą chcieli to przeczytać, że będzie to dość długa opowieść z życia wzięta (dokładnie mojego).
Po co to pisze? – aby się wygadać, nieznajomym którzy będą mogli trzeźwo ocenić sytuacje.
Opowiem od samego początku, lecz nie będę się rozczulał na początku, tylko ogólnikowo, lecz przybliżę chwile które spotkały mnie niedawno.
Kiedy się zaczęła moja historia? – ok. 3 lat temu. Zaczynam przynudzać. Powodzenia.
3 lata temu dokładnie 1 września (początek roku) zaczął się rok szkolny 1LO (nie zdradzam szczegółów) poznanie klasy blablabla… poznałem pewną koleżankę z którą zaprzyjaźniłem się od początku, w 1 klasie rozmawialiśmy o wszystkim, pisaliśmy smsy praktycznie cały czas, gdy oboje czekaliśmy na autobus rozmawialiśmy i spacerowaliśmy i ze zwykłej znajomości klasowej zamieniło się w przyjaźń. Zakochałem się w niej już wtedy, lecz bałem jej się tego powiedzieć [w dalszej części będzie to istotne]. Poznałem ją z moim kuzynem, który niestety mnie wyprzedził do dziś zastanawiam jak to się stało. Wtedy nasz kontakt się urwał. Poznałem dziewczynę byłem z nią, ale byłą ona po to aby nie myśleć o tamtej. Ich „miłość” nie trwała długo co wiadomo mnie ucieszyło, więc ja też zerwałem z tamtą, z myślą że mi się uda. I tak Minoł 1 rok szkolny, w wakacje kontaktu raczej nie utrzymywaliśmy. W 2 klasie już było gorzej, od początku było tak jak w klasie poprzedniej nasz kontakt był znakomity lecz z biegiem czasu był coraz gorszy znalazła nowego przyjaciela co mnie mocno denerwowało, lecz moje uczucie nie gasło, a potem już znalazła chłopaka. Minoł rok 2. I teraz to co lubię 3 klasa, znów przyjaciele. Przez cały rok nic się nie zmieniało miała tego samego chłopaka, byliśmy przyjaciółmi i tu końcówka roku, troszkę ponad miesiąc do końca, w szkole mi nie szło, więc zaoferowała mi swoją pomoc (dobrze się uczy). To ok. 1 spotkanie- pojechaliśmy no i jak wspomniałem nauka, ok nauczyliśmy się i do domu. 2. Spotkanie dokładnie tak samo. 3. Spotkanie już wyglądało inaczej, pojechaliśmy do niej, jak wcześniej nauka lecz nie było dokładnie jak wcześniej. Nauka trwała krócej. Po tej nauce powiedziałem ze jadę do domu, lecz tym razem mnie zatrzymała. Usiadłem na kanapie i ziewnąłem, zapytała mnie czy chce poduszkę odparłem że nie, lecz ona powiedziała że rozłoży „sobie” łóżko i tak zrobiła, to położyłem się obok niej i zaczęliśmy się wygłupiać, zaczepiała mnie, a ja ją, raz ona była na górze raz ja (nic zboczonego), aż w pewnym momencie, gdy była u góry zaczęła wpatrywać mi się w oczy, jakby miało to znaczyć „pocałuj mnie”, chciałem już to zrobić. [Dlaczego nie zrobiłem?] Nie zrobiłem tego ponieważ przypomniało mi się że ma chłopaka. Kolejne spotkanie dokładnie tak samo jak poprzednie, lecz wtedy gdy już wracałem od niej miałem wyrzuty sumienia że tego nie zrobiłem, ale wiedziałem że kolejny dzień to piątek i pojedziemy do mnie tym razem i gdy dojdzie do takiej sytuacji to tak zrobię. Nie mogłem spać, ciągle o tym myślałem. I przyszedł piątek, po szkole tak jak mówiłem, pojechaliśmy do mnie. Nauki dużo nie było, o ile w ogóle była. I zaczęły się wygłupki i znowu spojrzała mi się w oczy i zacząłem się do niej zbliżać i tak jak intuicja mi podpowiadała chodziło właśnie o to i od tego dnia byliśmy razem, oczywiście jeszcze nieoficjalnie. Pozbyła się chłopaka z którym (zapomniałem dodać wcześniej) nie układało jej się już kilka miesięcy. Nasze początki nie były łatwe, bo jej były pokazywał ciągle po sobie ślad, co doprowadzało mnie do „ruiny”, myślałem że jak go spotkam to go zabije. Ale codziennie do mnie przyjeżdżała, albo ja do niej po szkole. W końcu jej były zamilkł. Aż tydzień przed końcem roku, dojazd do domu miała uniemożliwiony co spowodowało że wstępnie miała spać u mnie tydzień, dla mnie to dar z niebios, i wszystko przedłużyło się do 3tygodni. W tym czasie dowiedziałem się że też do mnie coś czuła przez te lata, czekała na mój ruch. Przez te tygodnie przyzwyczaiłem się że idę spać obok niej, budzie się obok niej. Że mój każdy dzień, wieczór, weekend związany jest z nią. Ostatnio dojazd do domu miała już możliwy. I od pewnego czasu znowu chodzę spać sam, budzę się sam, czasu nie spędzamy tyle co wcześniej. I to jest powodem tego wypocinka z mojego życia. Jest mi teraz ciężko przestawić się znów na mój poprzedni tryb życia, samotnika. Kocham ją najbardziej na świecie i boje się że stanie się tak, że mnie zostawi kiedyś tam. Tego się boję, wkładam w ten związek wiele serca wiem że prawdopodobnie się przejadę. Ale nie żałuje i nigdy nie będę, że jestem/byłem z dziewczyną którą naprawdę kocham.
Dziękuję za przeczytanie. Pozdrawiam.
|
